Badanie kału

Badanie powinno być wykonywane przed rozpoczęciem leczenia lub po upływie 1-3 tygodni po zakończeniu stosowania leków, chyba że terapia antybiotykowa nie przynosi efektu i lekarz zalecił przeprowadzenie badania w trakcie leczenia – po stosowne informacje należy się zwrócić do lekarza prowadzącego lub Punktu Pobrań materiału.

Pobranie i transport próbki kału do badań w kierunku pasożytów jelitowych, krwi utajonej, rota i adenowirusów

Za pomocą łopatki znajdującej się w plastikowym pojemniku do kału (do nabycia w aptece) pobrać z kilku miejsc stolca porcję kału w ilości ok. 1/3 pojemnika. Kał nie powinien kontaktować się z wodą, moczem lub detergentami.
W badaniu na obecność jaj pasożytów w kale zaleca się badanie trzech próbek pobieranych w okresie 10 dni w odstępach 2-3 dniowych,
Badanie w kierunku antygenu cyst Giardia lamblia metodą immunoenzymatyczną można wykonać z jednej próbki,
W przypadku badania kału w kierunku krwi utajonej należy je wykonać minimum 2 dni od zakończenia menstruacji.

Uwaga ! Próbki kału do badania parazytologicznego najlepiej pobierać przed rozpoczęciem leczenia, ponieważ wiele leków utrudnia rozpoznawanie inwazji przewodu pokarmowego (np. związki baru, bizmutu, leki przeciwgorączkowe, antybiotyki). W przypadku ich stosowania próbki kału należy pobierać po tygodniu od zakończenia kuracji, a w przypadku antybiotyków – po upływie 2 tygodni.

Pojemnik dokładnie zamknąć i umieścić w foliowym woreczku.
Pobraną próbkę dostarczyć Punktu Pobrań. Dopuszczone jest przechowywanie próbki w temperaturze chłodziarki (2 – 8 st. C) przez okres do 24h
Pobieranie kału do badań mikrobiologicznych
Zalecenia ogólne: Kiedy pobrać materiał?
Próbka kału powinna być pobierana jak najwcześniej od wystąpienia objawów biegunki, jeszcze przed rozpoczęciem leczenia przeciwdrobnoustrojowego. W okresie nawrotu biegunki pobrania należy dokonać natychmiast, nie czekając na uformowanie się stolca. Bez względu na wielkość próbki należy pamiętać, aby do badania kał był pobierany z kilku miejsc, szczególnie zawierających materiał patologiczny: śluz, krew lub ropę.

 
Pobieranie kału na posiew

Pobieranie próbek kału do pojemnika:

Przed pobraniem próbki kału należy całkowicie opróżnić pęcherz moczowy.
Przygotować jałowy, plastikowy pojemnik z nakrętką i łopatką (do nabycia w aptece).
Oddać kał do jednorazowego jałowego pojemnika.
Próbki kału przenieść na podłoże transportowe Amiesa (do pobrania w Punkcie Poboru)
jałową wymazówką pobierać kał z kilku miejsc,
zanurzyć wacik wymazówki w materiale kałowym, obrócić kilkakrotnie wymazówką,
przenieść wymazówkę z pobranym materiałem do probówki z podłożem transportowym (probówka z żelem).
Podłoże transportowe szczelnie zamknąć, opisać imieniem i nazwiskiem.

Dostarczać do Punktu Pobrań do 72 godzin od pobrania, przechowując i transportując w temperaturze pokojowej.

Badanie w kierunku  rota/ adenowirusów, norowirusów oraz antygenu GDH I toksyny A I B clostridium difficile

Uwaga: nie jest wskazane badanie stolca uformowanego.

Pobierać kał zgodnie z punktami 1-3 (patrz: Pobieranie próbek kału do pojemnika).
Pobierać z masy kałowej próbkę kału w ilości 2-3 ml lub ok. 2 g i przenieść do jałowego pojemnika; nie jest wskazane badanie stolca uformowanego.
Pojemnik szczelnie zamknąć, zabezpieczyć przed uszkodzeniem, opisać imieniem i nazwiskiem zgodnie ze skierowaniem, włożyć do woreczka foliowego – woreczek zawiązać.
Dostarczać do Punktu Pobrań w temperaturze pokojowej w ciągu 2-3 godzin.
Jeżeli jest to niemożliwe, materiał przechowywać w chłodziarce (2 – 8 st. C) i dostarczać w czasie nie dłuższym niż 24 godziny od pobrania.
Największa wykrywalność wirusów w kale (od wystąpienia objawów): adenowirusy 3-13 dni, norowirusy 25-72 godziny, rotawirusy 3-5 dni.